Westminister & Iran

Hvad eiga thessir stadir sameiginlegt, getidi spurt? Bara tilviljanir liklega, otrulegar eins og alltaf. I flugvelinni i 20.000 feta haed gret eg laumulega heitum tarum yfir orlogum folksins i Mazaret litlu thorpi hatt upp i fjollum Iran, i sogunni um Saffraneldhusid. Alein a ferd og vitundin verdur sterkari.

Bokadi mig inn a odyrasta hotelid i London, iranskt hotel i Westminister - studentaklassi. I  kjallaranum leynistadur- veitingastadur, andrumsloft og skreytingar persneskar, tonlistin havaer og tilfinningathrungin. Songvarinn fyrir framan syntiseserinn i hvitum jakkafotum med dreymin augu. Iranskir karlmenn, prudar enskar konur og afmaeli i einu horninu - allir edru, ekkert vin. Olik theirri London sem eg thekki a laugardagskvoldi. Maturinn ljuffengur og framandi, basmati og sterkar sosur, skolad nidur med Evian i flosku, kaffid vont, thunnt- enskt  - samt 4 stjornur.

Afmaelisveislan ad komast i full sving thegar eg fer, - thau komu med vinid ad heiman.